Όμως παρόλο που οι γονείς ισχυρίζονται ότι όλα αυτά αξίζουν και με το παραπάνω, καναδοί ερευνητές του πανεπιστημίου του Οντάριο υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα πείθουν τους εαυτούς για αυτό.
«Καθώς το μεγάλωμα ενός παιδιού στον 21ο αιώνα έχει τόσο μεγάλο κόστος, οι γονείς δεν έχουν άλλη επιλογή από το να λένε στον εαυτό τους ότι πράγματι αξίζει τον κόπο. Σε παλαιότερες εποχές δεν υπήρχε ανάγκη εξύψωσης της τεκνοποιίας σε ιδανικό, διότι τα παιδιά ξεκινούσαν να εργάζονται από νωρίς και βοηθούσαν τους γονείς τους. Στις μέρες μας, αυτό δεν ισχύει και συνεπώς τα ζευγάρια αναγκάζονται να εφεύρουν άλλες δικαιολογίες για τις δοκιμασίες που θα περάσουν ως γονείς», λένε οι καναδοί ερευνητές.
Για να διεξάγουν το πείραμα τους οι επιστήμονες έδωσαν σε τρεις ομάδες γονέων να διαβάσουν από ένα κομμάτι μιας μελέτης για το κόστος του μεγαλώματος των παιδιών.
Στην πρώτη ομάδα δόθηκε μια εκτίμηση που εστίαζε στο χρηματοπιστωτικό κόστος και συμπεριλάμβανε έναν υπολογισμός της αμερικανικής κυβέρνησης που ανέγραφε ότι για να μεγαλώσει ένα παιδί απαιτούνται κατά προσέγγιση 140.000 ευρώ.
Στην δεύτερη ομάδα δόθηκε ο ίδιος υπολογισμός, αλλά μαζί με ένα κείμενο που έλεγε ότι οι γονείς είναι συχνά πιο ασφαλείς από οικονομικής απόψεως διότι τους βοηθούν τα παιδιά τους, ενώ στη τελευταία ομάδα δόθηκε ένα κείμενο που δεν είχε καμία σχέση με κόστη.
Οι συμμετέχοντες, άντρες και γυναίκες που όλοι είχαν τουλάχιστον ένα ανήλικο παιδί, κλήθηκαν αργότερα να απαντήσουν κατά πόσο εξιδανίκευαν αντιστοίχως την πατρότητα και την μητρότητα. Τους ρώτησαν ακόμη αν πίστευαν ότι είναι δυνατόν να είναι κανείς πραγματικά ευτυχισμένος χωρίς παιδιά και κατά πόσον οι γονείς ήταν πιο ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι με τη ζωή τους σε σχέση με άτεκνα ζευγάρια.
Τέλος τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τον χρόνο που περνούν με τα παιδιά τους, σε σχέση με τον χρόνο που περνούν με φίλους ή τον σύντροφο τους και να δηλώσουν πόσο χρόνο σκοπεύουν να περάσουν με τα παιδιά τους στο επόμενο ρεπό τους.
Οι συμμετέχοντες της πρώτης εβδομάδος εξιδανίκευσαν περισσότερο από όλους το να έχει κανείς απογόνους. Εμφάνιζαν περισσότερες πιθανότητες να πουν ότι απολαμβάνουν να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους ενώ δήλωναν σε επόμενο ρεπό τους σκόπευαν να περάσουν περισσότερο χρόνο με αυτά.
«Το κίνητρο εκλογίκευσης του κόστους που συνεπάγεται ένα παιδί προφανώς όχι μόνο αυξάνει την εξιδανίκευση του να είναι κανείς γονιός, αλλά οδηγεί τους γονείς να πιστεύουν ότι ο χρόνος που περνούν με το παιδί τους είναι πιο ‘’πλήρης’’ από άλλες δραστηριότητες.», εξηγεί η μελέτη.
«Μπορεί να είναι άβολο να σκεφτόμαστε τις οικογένειές μας σαν χαρτονομίσματα και κέρματα, αλλά οι τραπεζικοί λογαριασμοί δεν λένε ψέματα. Αν το να γνωρίζουμε πως λειτουργούμε δεδομένου του κόστους μιας οικογένειας μας κάνει να θέλουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας αντί να παρακολουθούμε τηλεόραση, να παίζουμε γκολφ ή να δουλεύουμε, τότε έχουμε μια υγιή συμφωνία για όλους.», λέει ο Ρέι Χέρμπερτ της Καναδικής Ψυχολογικής Εταιρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου