Και κάποιος άντρας είπε, μίλησέ μας για την Αυτογνωσία.
Κι εκείνος απάντησε λέγοντας: Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλα τα μυστικά των ημερών και των νυχτών.
Αλλα τ’ αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας.
Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.
Θέλετε να αγγίξετε με τα δάκτυλά σας το γυμό σώμα των ονείρων σας.
Και είναι καλό που το θέλετε.
Και ο θησαυρός του απείρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας. Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώση σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί.
Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη.
Μή λέτε, “ Βρήκα την αλήθεια”, αλλά να λέτε, “ Βρήκα μιαν αλήθεια”. Μη λέτε, ” Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής”, αλλά να λέτε, “ Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου”.
Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ’ όλα τα μονοπάτια.
Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.
Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.
Χαλίλ Γκιμπράν
http://filologos10.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου