ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΝΕΣ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ!!
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ειναι βιοκοινωνική, δηλαδή ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ όπως ο Σκαρίμπας που έλεγε "ένα 'αλογο και ενα πορτοκάλι κάνουν ένα αλογοπορτόκαλο"!!
Διαβάστε πως ένα Αυστριακό δικαστήριο έδωσε εντολή να έρθει το παιδί στην Ελλάδα για να είναι κοντά στον πατέρα και η Ελληνική δικαιοσύνη το γύρισε πίσω στην Αυστρία!!!
- Πολύ αρνητικά με εξέπληξε η απόφαση του Δικαστηρίου για πολλούς συγκεκριμένους λόγους που παραθέτω παρακάτω, αλλά κυρίως γιατί διακρίνω μια τάση να κριθεί το θέμα με βάση το φύλο των διαδίκων (σε αντίθεση με την συνταγματική επιταγή περί ισότητας των πολιτών) και όχι με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία. 1) Αν ένα Πρωτοδικείο θεωρεί ότι μπορεί να κρίνει για ένα θέμα αφού αυτό έχει τελεσιδικήσει στο Ανώτατο Δικαστήριο μιας άλλης χώρας της ΕΕ τότε έχουμε πρόβλημα . 2) Αν μάλιστα κρίνει αντίθετα από την απόφαση αυτή και μάλιστα δημιουργεί περισσότερες ασάφειες για το τι πρέπει να γίνει, τότε οι διάδικοι πρέπει να αρχίζουν να κλαίνε για τα επιπλέον προβλήματα που τους δημιουργεί η απόφαση. Η απόφαση του Αυστριακού Ανωτάτου Δικαστηρίου ορίζει τον τόπο διαμονής του παιδιού (χώρα και χωριό), ενώ του Πρωτοδικείου Νάξου δεν ορίζει τίποτα επ' αυτού, απλώς δίνει την άσκηση της επιμέλειας στη μητέρα, που φυσικά μπορεί να πάει να μείνει οπουδήποτε θέλει, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. 3) Από την υπόθεση αυτή γίνεται φανερό πόσο χειρότερη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα όσον αφορά την επιμέλεια ανηλίκων από διαζευγμένους γονείς επειδή ισχύει στην πράξη η "μονογονεϊκή" επιμέλεια, σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης όπου και οι δύο γονείς διατηρούν την άσκηση της επιμέλειας μετά τη διάσταση. Στις άλλες χώρες λοιπόν χρειάζεται να τρέχουν στα δικαστήρια μόνο όταν δεν συμφωνούν οι δύο γονείς για κάτι συγκεκριμένο σχετικά με την ανατροφή του παιδιού (π.χ. τόπο διαμονής). Εδώ τρέχουν έτσι κι αλλιώς από την αρχή για να αποφασίσουν ποιανού ο εγωϊσμός θα κερδίσει στο δικαστήριο, ποιος θα ασκεί την επιμέλεια του παιδιού. Ποιός θα πάρει ως "λάφυρο" δηλαδή το παιδί μαζί του. 4) Από την απόφαση "μαθαίνουμε" ότι μια νοσοκόμα στην Αυστρία κερδίζει μόλις 1.100 ευρώ το μήνα, ενώ ο κάτοχος 1/3 ταξί σε ελληνικό νησί (που δουλεύει μερικούς μήνες το χρόνο) 2.500 ευρώ το μήνα, δηλαδή αν ήταν ολόκληρο δικό του 7.500 ευρώ το μήνα!!! Ένας ταξιτζής!!! Μετά γιατί απορείτε με την Κα Μέρκελ ή την Αυστριακή κυβέρνηση που μας ζητούν περικοπές, σου λέει θα δανείζουμε εμείς οι φτωχοί, εσάς τους πλούσιους; 5) Γιατί έχουμε εφορίες, ελέγχους, φορολογικό δίκαιο και δικαιοσύνη όταν δικαστής που κρίνει υπόθεση του οικογενειακού δικαίου μπορεί να "υπολογίζει" επακριβώς τα εισοδήματα φορολογούμενου; Η ερώτηση μου βέβαια αφορά όχι τα φορολογικά θέματα, αλλά τα θέματα προστασίας της προσωπικότητας του πολίτη στα δικαστήρια. Γιατί επιτρέπουμε σε ένα δικαστή να γράφει σε απόφαση ότι η φορολογική δήλωση ενός πολίτη είναι " σαφέστατα αναληθής" όταν "πιθανολογείται ότι τα εισοδήματα που ο καθ' ου πραγματοποιεί είναι πολύ ανώτερα". Σαφέστατα, πιθανολογείται;;; 6) Παρατηρήσατε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστρίας έβγαλε απόφαση για το ζήτημα που έθεσε ο πατέρας, δηλαδή "ότι η αιτούσα παρακρατούσε παράνομα το ανήλικο τέκνο τους με το οποίο του απαγόρευε κάθε επικοινωνία" και το είχε απομακρύνει από τον τόπο μόνιμης διαμονής του, ενώ το Πρωτοδικείο Νάξου θεώρησε ότι στην Αυστριακή απόφαση "δεν θίγεται το κύριο θέμα του δικαιώματος επιμέλειας". Δηλαδή ο Αυστριακός δικαστής θεωρεί κύριο θέμα προς κρίση το δικαίωμα του ανηλίκου για επικοινωνία με τον γονιό του και την χωρίς συναίνεση του αλλαγή της χώρας κατοικίας του, ενώ ο Έλληνας το δικαίωμα επιμέλειας, δηλαδή ποιος θα κερδίσει το παιδί τρόπαιο. Παιδοκεντρική η αντίληψη του Αυστριακού, γονεοκεντρική η αντίληψη του Έλληνα Δικαστή. 7) Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι τόσο αυτή η συγκεκριμένη απόφαση, αλλά ότι πολλές αποφάσεις δικαστηρίων (για την πατρίδα μας μιλάω)διαπνεόνται από το ίδιο νομικίστικο πνεύμα, την κρίση με βάση το φύλο και όχι τον νόμο, και δεν διακρίνονται με κανένα τρόπο για το αίσθημα δικαίου τους. Υ.Γ. Σκίζω τα πτυχία μου και πάω να γίνω ταξιτζής στο νησί μου!
ανώνυμου αναγνωστη!!
http://apofaseis-patrotis.blogspot.com/#uds-search-results227 ΑΜ/20l0 ΜοΠρΝαξου Σοφία Φραγκάκη
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΝΑΞΟΥ
ΤΜΉΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
227 ΑΜ/20l0
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΝΑΞΟΥ
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Σοφία Φραγκάκη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 16 Απριλίου 2010, για να δικάσει την ακόλουθη υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: [ΟΝΟΜΑ ΜΗΤΕΡΑΣ] συζύγου του [ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΕΡΑ], κατοίκου Αυστρίας, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κυριάκο Κοντοπίδη.
ΤΟΥ ΚΑΘ' ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ: [ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΕΡΑ] του ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ, κατοίκου Καμαρίου Θήρας, που παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο του Ιωάννα Παυλή.
Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 29-3-2010 αίτησή της που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 256/2010, και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που σημειώνεται παραπάνω.
Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΌΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 682 § 1 ΚΠολΔ, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 683 έως 703 τα δικαστήρια σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάξουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατ11ρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης και να τα μεταρρυθμίζουν ή να τα ανακαλούν. Το δικαίωμα είναι δυνατό να εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι το δικαίωμα για την προσωρινή προστασία του οποίου ζητούνται ασφαλιστικά μέτρα θα πρέπει να έχει ήδη γεννηθεί, Πριν από το χρόνο γέννησης της άνω αξίωσης υπάρχει απλή προσδοκία, δικαιώματος και όχι δικαίωμα που τελεί υπό αναβλητική αίρεση και άρα δεν είναι ακόμη δυνατό να εγερθεί αγωγή από το μελλοντικό δικαιούχο και τούτο διότι το δικαίωμα του αυτό δεν έχει γεννηθεί με την έννοια ότι δεν έχουν υλοποιηθεί τα πραγματικά εκείνα γεγονότα που συνιστούν τις προϋποθέσεις γενέσεως του ενδεχομένως. Στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να τύχει τόσο οριστικής όσο και προσωρινής δικαστικής προστασίας, ούτε με τη βοήθεια του άρθρου 69 KΠoλΔ, διότι το άρθρο αυτό με την αναφορά (παρ. 1 περ. ε) στην αίρεση εννοεί τη δικαιοπρακτική αναβλητική αίρεση και δεν εννοεί ως αίρεση και τη λεγόμενη αίρεση δικαίου, επειδή η τελευταία στο πλαίσιο της γενικής θεωρίας του δικαίου, δεν είναι είδος των αιρέσεων αλλά στοιχείο του πραγματικού κανόνα δικαίου κάτι δηλαδή που απαιτείται για να επέλθει η έννομη συνέπεια και όχι για να ενεργοποιηθεί η έννομη συνέπεια που έχει ήδη επέλθει και αδρανεί (βλ. σχ. Μπέη, ΕρμΚΠολΔ, άρθ. 69 σελ. 378, 379 και άρθ. 682 § 10.12 σελ. 44, παρατηρήσεις του ίδιου κάτω από ΜΠρΑθ 16989/1988, Δ 21.679 επ).
Με την κρινόμενη αίτηση, όπως παραδεκτά διορθώθηκε με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της αιτούσας, η αιτούσα ισχυρίζεται ότι σύμφωνα με τα ειδικότερα περιστατικά, που εκτίθενται στην αίτηση, εξαιτίας της εκτιθέμενης αντισυζυγικής συμπεριφοράς του καθ' ου η αίτηση συζύγου της με τον οποίο είχε τελέσει γάμο στις 19-8-2005, από τον οποίο απέκτησαν τον [ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ], ηλικίας σήμερα. 4 ετών, διέσπασε για εύλογη αιτία την έγγαμη συμβίωσή τους από τις 4-1-2008 παραμένοντας στην Αυστρία, τόπο καταγωγής της, όπου οι διάδικοι είχαν μεταβεί για τις διακοπές των Χριστουγέννων με το παραπάνω ανήλικο τέκνο τους, ενώ ο καθ' ου επέστρεψε στη Θήρα, τόπο της μέχρι τότε κοινής τους κατοικίας, αφήνοντας τον ανήλικο στην αιτούσα, που έκτοτε διαμένει μαζί της. Περαιτέρω εκτίθεται ότι επίκειται η επιστροφή του ανηλίκου, δεδομένου ότι με τις αναφερόμενες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου της Αυστρίας και του Δικαστηρίου τούτου έχει διαταχθεί η επιστροφή του στην Ελλάδα. Ζητεί δε η αιτούσα με το ιστορικό αυτό και όσα ειδικότερα αναπτύσσει στην αίτησή της επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, να της ανατεθεί προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας του παραπάνω ανήλικου, καθόσον τούτο επιβάλλεται από το συμφέρον του, να υποχρεωθεί ο καθ' ου η αίτηση να της προκαταβάλει μηνιαίως για την προσωρινή διατροφή του ανηλίκου, που αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, το ποσόν των 400 ευρώ από τον Απρίλιο του έτους 2010, διαφορετικά από την επίδοση της αίτησης, και σε περίπτωση που υλοποιηθεί η επιστροφή αυτού στην Ελλάδα να υποχρεωθεί ο καθ' ου να καταβάλει προσωρινά μηνιαίως διατροφή 980 ευρώ για την ίδια την αιτούσα, επειδή δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή της: και 770 ευρώ για το ανήλικο τέκνο τους, με απειλή κατ' αυτού προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση των διατάξεων της αποφάσεως που θα εκδοθεί και να καταδικαστεί στα δικαστικά της έξοδα. Η αίτηση, η οποία αρμοδίως φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682, 683 παρ. 1 και 22 ΚΠολΔ), παραδεκτώς ασκείται από την αιτούσα, αντίθετα με τα όσα ισχυρίζεται ο καθ' oυ, διότι εφόσον, κατά τα εκτιθέμενα στην αίτηση, που συνομολογεί και ο καθ' ου) το ανήλικο τέκνο τους διαμένει μαζί της, η αιτούσα νομιμοποιείται να ασκήσει για λογαριασμό του την ένδικη αίτηση. Αυτό προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 1516 παρ. 2 ΑΚ που ορίζει ότι σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβάσεως, την αγωγή διατροφής του τέκνου κατά του άλλου γονέα ασκεί ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο. Και τούτο διότι έχει εκ των πραγμάτων (de facto) την επιμέλεια και τη φροντίδα για τη διατροφή του, χωρίς να απαιτείται δικαστική ανάθεση της επιμέλειας ή άλλη τυπική διατύπωση «βλ. σχ. ΑΠ 823/2000 ΠειρΝομ 2002. 133, ΕφΘεσ 828ίΙ993 Αρμ. 1993. 73], Κουμάντο, Οικογ, Δικ., 11, 1982, σελ. 197, Ανδρουλιδάκη, σε Γεωργιάδη - Σταθόπουλο, άρθρο 1486 IV 2, σελ. 713, αριθ. 90, Παπαχρίστου, ΝοΒ 32.327). Η αίτηση είναι νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των 1510, 1511, 1513, 1514,1518,1389, 1390,1485, 1486,1489, 1493, 1496 ΑΚ, 176, 731, 735, 951 ΚΠολΔ. Τα αιτήματα, όμως, καταβολής των ποσών των 980 και 770 ευρώ για προσωρινή διατροφή της ίδιας της αιτούσας και του ανηλίκου αντίστοιχα, σε περίπτωση έλευσης του ανηλίκου στην Ελλάδα σε εκτέλεση των παραπάνω αποφάσεων, που διατάσσουν την επιστροφή του πρέπει, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, να απορριφθούν ως μη νόμιμα. Και τούτο διότι τελούν υπό αίρεση δικαίου και δεν έχουν γεννηθεί ακόμη για το λόγο ότι δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμη εκείνες οι βιοτικές ανάγκες της αιτούσας που μπορούν να δικαιολογήσουν αξίωση διατροφής της ίδιας από τον καθ' ου και αδυναμία της να συμμετέχει στη διατροφή του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ώστε να βαρύνεται με αυτήν αποκλειστικά ο καθ' ου, και συνεπώς δεν μπορεί να ζητηθεί η λήψη ασφαλιστικών μέτρων στο πλαίσιο της προσωρινής δικαστικής προστασίας αυτών. Επίσης είναι μη νόμιμο και πρέπει να απορριφθεί το αίτημα καταβολής της προσωρινής διατροφής για χρόνο προγενέστερο της επίδοσης της κρινόμενης αίτησης, διότι διατροφή για 'παρελθόντα χρόνο δεν οφείλεται παρά μόνον από της υπερημερίας, δεδομένου ότι οι ανάγκες παρελθόντος χρόνου, είτε ικανοποιήθηκαν, είτε όχι, δεν συνιστούν ήδη ανάγκες, αφού παρήλθαν, ούτε νοείται πλέον ικανοποίηση αυτών (άρθρο 1498 AΚ βλ.σχ. ΕφΑθ 5932/2008 ΕλλΔνη 2009.206). Τέλος το παρεπόμενο αίτημα, για απειλή προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής, είναι μη νόμιμο όσον αφορά την ανάθεση της επιμέλειας στην αιτούσα και πρέπει να απορριφθεί, δεδομένου ότι η απόφαση, με την οποία ανατίθεται από το Δικαστήριο η άσκηση της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς του ανηλίκου, διαπλάσσει μια νέα κατάσταση, η οποία δεσμεύει Και τους τρίτους, που είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν ότι έγινε η οριζόμενη διάπλαση και δεν επιβάλλεται κάποια υποχρέωση στον καθ' ου, ώστε σε περίπτωση παράβασής της να απειληθούν κατ' αυτού προσωπική κράτηση και χρηματική ποινή (βλ. Μπρίνια Αναγκ. Εκτ., στο άρθρο 904). Μετά την παραπάνω νομική αξιολόγηση της ένδικης αίτησης πρέπει αυτή κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη να εξεταστεί περαιτέρω κατ' ουσία.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ και ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ, που εξετάσθηκαν με πρόταση της αιτούσας και του καθ' ου αντίστοιχα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, καθώς και από όλα τα έγγραφα, τα οποία οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, εκτός από εκείνα που προσκομίζονται από την αιτούσα και έχουν συνταχθεί στη γερμανική γλώσσα χωρίς συγχρόνως να προσκομίζεται μετάφρασή τους στην ελληνική γλώσσα: διότι δεν γίνεται κατανοητό το περιεχόμενό τους από το Δικαστήριο (βλ. σχ. Κεραμεύς/Κονδύλη/Νίκας Ερμ ΚΠολΔ στο άρθρο 454 αρ. 5 σελ. 813), και από τους ισχυρισμούς των διαδίκων γενικά πιθανολογούνται τα ακόλουθα περιστατικά:. Οι διάδικοι, από τους οποίους η αιτούσα είναι υπήκοος και ήδη κάτοικος Αυστρίας, στις 19-8-2005 τέλεσαν νόμιμο γάμο στη Θήρα) όπου και γνωρίστηκαν, από τον οποίο απέκτησαν ένα γιο, τον [ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ], που γεννήθηκε στις 22-6-20ΧΧ. Μετά την τέλεση του γάμου τους οι διάδικοι εγκαταστάθηκαν στο Καμάρι Θήρας σε ιδιόκτητη κατοικία του καθ' ου μαζί με τον ανήλικο γιο της αιτούσας [ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ], ηλικίας σήμερα 11 ετών, που είχε αποκτήσει από προηγούμενο γάμο της. Κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων του έτους 2007 οι διάδικοι μαζί με τον ανήλικο γιο τους, καθώς και τον παραπάνω γιο της αιτούσας ταξίδεψαν στην Αυστρία προκειμένου να περάσουν εκεί τις διακοπές τους. Κατά την χρονική εκείνη περίοδο, όμως δημιουργήθηκαν εντάσεις μεταξύ των διαδίκων και η αιτούσα θεωρώντας ότι ήταν αδύνατη η συνέχιση της έγγαμης συμβίωσής της με τον καθ' ου του ανακοίνωσε τ/ν απόφασή της να παραμείνει μόνιμα στην Αυστρία τόσο η ίδια όσο και το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ενώ στις 4-1-2008 ζήτησε από τον καθ' ου να αποχωρήσει από την οικογενειακή της οικία στην Αυστρία. Στη συνέχεια ο καθ’ ου επέστρεψε στην μέχρι τότε κοινή τους κατοικία στη Θήρα και υποστηρίζοντας ότι η αιτούσα παρακρατούσε παράνομα το ανήλικο τέκνο τους με το οποίο του απαγόρευε κάθε επικοινωνία, προσέφυγε στα αρμόδια αυστριακά δικαστήρια και στα ελληνικά ζητώντας την επιστροφή του παραπάνω ανηλίκου τέκνου του στο Καμάρι Θήρας, τόπο της μόνιμης κατοικίας των διαδίκων. Ήδη με την 2 ob 8/10F/17-2-2010 αμετάκλητη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Αυστρίας έχει διαταχθεί η επιστροφή του ανηλίκου στην Ελλάδα. Και με την 863AΜ/2008 απόφαση, εξάλλου, του Δικαστηρίου τούτου, υποχρεώνεται η αιτούσα να επιστρέψει τον ανήλικο στο Καμάρι Θήρας. Οι παραπάνω αποφάσεις εξάλλου, που διατάσσουν την επιστροφή του ανηλίκου στην Ελλάδα, δεν ασκούν έννομη επιρροή στο δικαίωμα επιμέλειας του ανηλίκου, αφού σύμφωνα με το άρθρο 19 της Σύμβασης της Χάγης, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκαν αυτές, δεν θίγεται το κύριο θέμα του δικαιώματος επιμέλειας (βλ. σχ. ΕφΑθ 10107/2005 ΕλλΔνη 2006.847, ΕφΘεσ 3662/1996 Ελλ.Δνη 38. 854, Βαθρακοκοίλη ΕΡΝΟΜΑΚ ΟικΔ έκδ. 2004 κάτω από το άρθρο 1518 παρ. 38 επ. σελ. 53). Ούτε, άλλωστε, η άσκηση της κρινόμενης αίτησης παρίσταται καταχρηστική, όπως ισχυρίζεται ο καθ' ου και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός ισχυρισμός του. Στην αντίθετη περίπτωση, εξάλλου, το ζήτημα της επιμέλειας του προσώπου του ανηλίκου θα παρέμενε αρρύθμιστο, δεδομένου ότι με τις παραπάνω αποφάσεις, έχει ήδη απορριφθεί το αίτημα του καθ' ου να ανατεθεί στο ίδιο η επιμέλεια του ανηλίκου. Από τα όσα, περαιτέρω πιθανολογούνται με βάση τα προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία η επιμέλεια του παραπάνω ανηλίκου πρέπει να ανατεθεί προσωρινά στην αιτούσα μητέρα του. Και τούτο διότι, μετά την πάροδο τόσου χρόνου διαμονής του στην Αυστρία μαζί με την μητέρα του(δυόμιση χρόνια), με την οποία εύλογο είναι να έχει αναπτύξει έντονο ψυχικό δεσμό, όπως και με τον προαναφερόμενο ετεροθαλή αδελφό του [ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ], ηλικίας σήμερα 11 Ετών, που δεν τον έχει αποχωριστεί από τη στιγμή της γέννησής του, και του γεγονότος ότι κατά το παραπάνω χρονικό διάστημα γνωρίζει μόνον την αιτούσα ως γονέα, η ξαφνική απώλεια επαφής του με αυτήν θα του προκαλέσει συναισθηματικό κλονισμό και θα έχει αρνητικές επιδράσεις στην ψυχοκοινωνική του κατάσταση. Ενόψει αυτών, αλλά και του ότι η επικείμενη επιστροφή του ανηλίκου στην Ελλάδα θα τον υποβάλει σε ψυχική δοκιμασία, στην οποία επιβάλλεται να έχει συμπαραστάτη και αρωγό τη μητέρα του, δεδομένου ότι θα αποκοπεί από τον οικείο κοινωνικό του περίγυρο και θα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον μη γνωρίζοντας ούτε την ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει δεκτό το αίτημα για ανάθεση της προσωρινής επιμέλειας στην αιτούσα. Περαιτέρω από τα ίδια παραπάνω αποδεικτικά μέσα πιθανολογήθηκε ότι η αιτούσα εργάζεται ως νοσοκόμα σε νοσοκομείο της περιοχής, όπου κατοικεί, αποκομίζοντας ως μηνιαίο μισθό 1.100 ευρώ περίπου, ενώ επιπλέον εισπράττει ως επίδομα από το αυστριακό κράτος για το ανήλικο τέκνο της [ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ] το ποσόν των 300 ευρώ, το οποίο δικαιούται για όσο χρόνο δεν της καταβάλλεται διατροφή από τον καθ' ου. Δεν βαρύνεται, εξάλλου, με τη δαπάνη ενοικίου, διότι μένει μαζί με τους δύο ανήλικους γιους τ/ς σε ιδιόκτητη κατοικία. Από την άλλη πλευρά ο καθ' ου είναι συγκύριος κατά ποσοστό 1/3 ενός αυτοκινήτου ταξί και εργάζεται ως αυτοκινητιστής αποκομίζοντας κατά μέσο όρο μηνιαίως ποσόν τουλάχιστον 2.500 ευρώ, ενόψει του η Θήρα, όπου δραστηριοποιείται ο καθ' ου, είναι ακριβό θέρετρο με ιδιαίτερα αυξημένη τουριστική κίνηση για μεγάλο χρονικό διάστημα του έτους. Και ναι μεν ο ίδιος δηλώνει προς τη ΔΟΥ Θήρας ότι τα ετήσια εισοδήματά του ανήλθαν κατά το προηγούμενο έτος στο ποσόν των 9.459 ευρώ, εκ των οποίων ποσόν 4.329 ευρώ προέρχεται από την εκμετάλλευση του ταξί, ενώ ποσόν 5.130 ευρώ από την Εκμετάλλευση ακινήτων, που δεν διαπιστώθηκε από τις αποδείξεις ποια είναι, πιθανολογείται, όμως, ότι στην πραγματικότητα ανέρχονται σε πολύ μεγαλύτερα ποσά, και ειδικότερα στο ποσόν των 30.000 ευρώ ετησίως από την εκμετάλλευση μόνον του ταξί. Στην αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορούσε να συντηρεί την αιτούσα και τα δύο παραπάνω ανήλικα, όπως έπραττε κατά την διάρκεια του γάμου τους, δεδομένου ότι η αιτούσα εργαζόταν περιστασιακά, αλλά ούτε και τους γονείς του όπως ο ίδιος ισχυρίζεται. Επιπλέον θα έβρισκε άλλη απασχόληση, που θα του απέφερε εισοδήματα., δεδομένου ότι οι οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές για το ταξί που βαρύνουν τον ίδιο ανέρχονται σε 4.078 ευρώ ενώ όπως ήδη σημειώθηκε, το δηλωθέν από την ίδια αιτία εισόδημα σε 4.329 ευρώ. Ούτε αυτός βαρύνεται με δαπάνη ενοικίου, διότι διαμένει σε ιδιόκτητη κατοικία. Με βάση λοιπόν τα όσα σημειώθηκαν πιο πάνω πιθανολογείται ότι τα εισοδήματα που ο καθ' ου πραγματοποιεί είναι πολύ ανώτερα των δηλουμένων στη φορολογική του δήλωση η οποία σαφέστατα είναι αναληθής και ανέρχονται κατ' ελάχιστον στο προαναφερόμενο ποσόν των 30.000 ευρώ. Δεν πιθανολογήθηκε, εξάλλου, ότι οι διάδικοι έχουν περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή πέραν των όσων ήδη έχουν σημειωθεί παραπάνω. Ενόψει των όσων σημειώθηκαν πρέπει να επιδικαστεί προσωρινά διατροφή για το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ηλικίας 4 ετών περίπου που δεν έχει εισόδημα από περιουσία., γιατί στερείται αυτής, ενώ λόγω της ηλικίας του δεν μπορεί να εργαστεί ώστε να διαθρέψει τον εαυτό του. και συνεπώς δικαιούται διατροφής από τους από κοινού προς τούτο υπόχρεους γονείς του ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Περαιτέρω από τα ίδια παραπάνω αποδεικτικά μέσα πιθανολογήθηκε ότι με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων και τις ανάγκες του ανήλικου τέκνου τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του, στις οποίες (ανάγκες) περιλαμβάνονται και οι δαπάνες ένδυσης, διατροφής, ψυχαγωγίας, ιατρικής περίθαλψης του, η διατροφή κατά μήνα πρέπει να καθοριστεί στο ποσόν των πεντακοσίων(500) ευρώ. Στο παραπάνω ποσόν η συμμετοχή του καθ' ου η αίτηση πιθανολογείται ότι ανέρχεται μηνιαίως στο ποσόν των τριακοσίων (300) ευρώ. Κατά το υπόλοιπο ποσόν των διακοσίων (200) ευρώ που απαιτείται επιπλέον για τη διατροφή του ανήλικου συμμετέχει και η αιτούσα με την προσφορά χρημάτων που προέρχονται από την παραπάνω εργασία της αλλά και την προσωπική της εργασία και απασχόληση για την περιποίηση και φροντίδα του, η οποία είναι αποτιμητή σε χρήμα. Το παρεπόμενο αίτημα απειλής χρηματικής ποινής κατά προσωπικής κράτησης κατά του καθ' ου πρέπει να απορριφθεί, διότι δεν κρίνεται αναγκαίο για την εκτέλεση της απόφασης. Κατόπιν τούτων η κρινόμενη αίτηση κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και στην ουσία, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Τέλος πρέπει να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων λόγω της σχέσης τους ως συζύγων(άρθρο 179 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει ό, τι κρίθηκε στο σκεπτικό ως απορριπτέο.
Δέχεται εν μέρει την αίτηση.
Αναθέτει προσωρινά την άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, [ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΑΙΔΙΟΥ], ηλικίας 4 ετών, στην αιτούσα.
Υποχρεώνει τον καθ' ου η αίτηση να προκαταβάλλει το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στην αιτούσα ως προσωρινή διατροφή του παραπάνω ανηλίκου τέκνου τους το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ από την επίδοση της αίτησης
Συμψηφίζει τα. δικαστικά. έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
Κρίθηκε αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Νάξο σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στη Νάξο στις 10 Μαΐου 2010, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους με την παρουσία της Γραμματέως μόνο για δημοσίευση.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
http://apofaseis-patrotis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου