Ανέκδοτο: Ο φαρμακοποιός

 

Δεν πρέπει να μιλάς πολύ...

Ένας νεαρός πηγαίνει σ’ ένα φαρμακείο και ζητά απ’ τον φαρμακοποιό:
«Γεια σας, θα ήθελα ένα προφυλακτικό. Η κοπέλα μου Με κάλεσε για δείπνο και νομίζω ότι κάτι θέλει από μένα»

Ο φαρμακοποιός του δίνει το προφυλακτικό και καθώς ο νεαρός φεύγει, ξαναγυρνά και του λέει:
«Δώστε μου κι άλλο ένα προφυλακτικό, γιατί η αδελφή της κοπέλας μου είναι κι αυτή πολύ γλυκιά. Πάντα σταυρώνει τα πόδια της πολύ προκλητικά όταν με βλέπει και νομίζω ότι κι αυτή κάτι θέλει από μένα.»

Ο φαρμακοποιός του δίνει ένα δεύτερο προφυλακτικό και καθώς ο νεαρός φεύγει επιστρέφει και λέει:
«Τελικά δώστε μου κι άλλο ένα προφυλακτικό γιατί η μαμά της κοπέλας μου είναι ακόμα εξαιρετικά καλή και όταν με βλέπει πάντα αφήνει υπονοούμενα και νομίζω ότι κάτι θέλει από μένα.»

Στο δείπνο, ο νεαρός κάθεται με την κοπέλα του στ’ αριστερά του, την αδελφή της απέναντι του και τη μαμά στα δεξιά του. Όταν φθάνει και ο πατέρας, ο νεαρός σκύβει το κεφάλι κι αρχίζει να προσεύχεται:
«Κύριε, ευλόγησε αυτό το δείπνο... Σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες...!»
Πέντε λεπτά αργότερα ο νεαρός ακόμα προσεύχεται:
«Σ’ ευχαριστούμε κύριε για την καλοσύνη Σου…»

Δέκα λεπτά αργότερα και ο νεαρός ακόμα προσεύχεται, κρατώντας το κεφάλι σκυμμένο.
Οι υπόλοιποι κοιτάζονται έκπληκτοι και η κοπέλα του ακόμα περισσότερο απ’ τους άλλους.
Σκύβει στο αυτί του νεαρού και του ψιθυρίζει:
«Δεν ήξερα ότι είσαι τόσο θρήσκος!»
Κι εκείνος λέει:
«Δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου είναι φαρμακοποιός!»