Η κατάντια του Ελληνικού Ποδοσφαίρου.

Μόνο όσοι είναι παθιασμένοι από τρελό φανατισμό για τις ομάδες τους δεν μπορούν να καταλάβουν την έσχατη κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μέσα στο σάπιο καθεστώς της διακυβέρνησης της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες φυσικό ήταν να βρει πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη  η απόλυτη σήψη και στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, η κατάργηση κάθε έννοιας  υγιούς ανταγωνισμού και η μαφιόζικη  διεξαγωγή των πρωταθλημάτων.

Παλαιότερα, μετά μια περίοδο που έπαιρνε τα πρωταθλήματα ο Παναθηναϊκός, υπήρχε μια ανομολόγητη ισορροπία ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό, ομάδες που μονοπωλούσανε τα πρωταθλήματα (με κάποιο ενδιάμεσο ξεκάρφωμα όπου κάποια τρίτη ομάδα έπαιρνε το πρωτάθλημα), με την διαιτησία να οργιάζει υπέρ τους και την ατιμωρησία των οπαδών τους (αλλά και των μελών των διοικήσεων) για κάθε ακρότητα δεδομένη (ποιος δεν θυμάται τον κ Βαρδινογιάννη με το περίστροφο στη ζώνη).

Τα τελευταία χρόνια η ισορροπία ανατράπηκε υπέρ του Ολυμπιακού ο οποίος με πρόεδρο τον κ Κόκαλη μονοπώλησε σχεδόν τους τίτλους τα τελευταία χρόνια. Τι κι αν η διαιτησία ήταν απαράδεκτα και κραυγαλέα υπέρ του Ολυμπιακού, τι κι αν διαμαρτύρονταν οι αντίπαλες ομάδες, τι κι αν αποκαλύφθηκε  η «Παράγκα», τι κι αν  ο κόσμος το είχε τούμπανο, ο Ολυμπιακός εξακολουθούσε να παίρνει τα πρωταθλήματα η δε Πολιτεία σιωπούσε ένοχα μπροστά σε όλες τις καταγγελίες.

Τα όμως τελευταία χρόνια με την αποθέωση της διαφθοράς και της διαπλοκής στην πολιτική σκηνή του τόπου, αλλά και στην κοινωνία, η κατάσταση στο ποδόσφαιρο χειροτέρευε συνεχώς.

Άνθρωποι του χρήματος χωρίς κανένα σεβασμό στο άθλημα και χωρίς κανένα ήθος, κυριάρχησαν παντού. Πρόεδροι, σε πολλές ομάδες, άνθρωποι του μαφιόζικου χρήματος, χυδαίοι, ανήθικοι.

Τη έσχατη κατάντια όμως του ποδοσφαίρου στη χώρα μας (ίσως όμως έχει και άλλο δρόμο προς τα κάτω)  την είδαμε στο ντέρμπυ του Σαββάτου μεταξύ των ομάδων του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Μετά από έναν αγώνα όπου ο Παναθηναϊκός σφαγιάστηκε συστηματικά και προκλητικά από την διατεταγμένη διαιτησία, οπαδοί του Ολυμπιακού μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο στην περιοχή της φυσούνας εξόδου και εισόδου των ποδοσφαιριστών. Έγιναν σημεία και τέρατα. Με αυθάδεια οι  φανατισμένοι και ντοπαρισμένοι (όπως οι φανατικοί οπαδοί όλων των ομάδων) από τις ποδοσφαιρικές εφημερίδες οπαδοί  παρά την «νίκη» της ομάδας τους άρχισαν να επιτίθενται στους  παίχτες της αντίπαλης ομάδας.

Αποκορύφωμα όμως της χυδαιότητας, της αυθαιρεσίας, του θράσους και της προκλητικότητας ήταν οι δηλώσεις του σημερινού προέδρου του Ολυμπιακού κ Μαρινάκη, συμπεριφορά πολύ χειρότερη και από την κωμωδία της διαιτησίας στον αγωνιστικό χώρο.

Δεν ήταν απαραίτητο για τον Ολυμπιακό να διαπραχθεί τέτοιο ακραίο έγκλημα από την διαιτησία. Το πρωτάθλημα με την  μεγάλη διαφορά βαθμολογίας του ήταν σχεδόν δεδομένο.

Το θράσος όμως των ανθρώπων της διοίκησης του Ολυμπιακού ήταν μεγαλύτερο. Θέλανε την «νίκη» με κάθε τίμημα, ακόμα και με τον εξευτελισμό του αγωνίσματος.

Άλλωστε δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν αυστηρά. Θα παιχθεί πάλι  το θέατρο της δήθεν καταδίκης των γεγονότων από τους αρμόδιους φορείς και η τιμωρία του Ολυμπιακού θα πέσει, όπως πάντα, στα χαμηλά.
Τα ίδια θα έγραφα αν στην θέση του Ολυμπιακού ήταν ο Παναθηναϊκός χωρίς κανένα δισταγμό..

Αυτό που πραγματικά με προβληματίζει είναι τι κάνουν όλες αυτές οι ομάδες οι οποίες υποτίθεται ότι αγωνίζονται για το πρωτάθλημα; Γιατί δέχονται αυτό τον εξευτελισμό του ποδοσφαίρου;

Καλύτερα να θεσπισθεί νόμος που ο Ολυμπιακός (ή ο Παναθηναϊκός) να είναι κάθε χρονιά πρωταθλητής και οι ομάδες να παίζουν φιλικά παιχνίδια μεταξύ τους. Θα γλιτώσουμε και από την ξεφτίλα και από τους χουλιγκανισμούς.

Σημείωση: Δεν είμαι οπαδός καμμιάς ομάδας. Δεν έχω τίποτε με τους αγνούς φιλάθλους  όλων των ομάδων.

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2011/02/blog-post_8851.html