Διογένης ο Κυνικός ένας αρχαίος αναρχικός!

…Ο Πλάτων τον ονόμασε «μαινόμενο Σωκράτη»!

- «[Ο Διογένης], άναψε μες στο καταμεσήμερο ένα λυχνάρι και είπε: “Ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο”», (Διογένης Λαέρτιος, αυτόθι VI 41).

- «“Ζωή στο πιθάρι”: λέγεται για εκείνους που ζουν λιτά και ταπεινά, από το φιλόσοφο Διογένη, για τον οποίο το πιθάρι ήταν το πιο ευχάριστο μέρος για να μένει κανείς», (Σούδα, «Ζωή πίθου).

- «Όταν ρώτησαν [τον Διογένη] από πού ήταν, απάντησε: “Πολίτης του κόσμου”», (Διογένης Λαέρτιος, αυτόθι, VI 63).

- «Ο Διογένης έλεγε ότι οι άνθρωποι τρώνε χάριν της απόλαυσης και ότι γι αυτό δε θέλον να σταματήσουν να τρώνε. Ο Διογένης είπε ότι οι άλλοι άνθρωποι “ζουν για να τρώνε”, ενώ αυτός “έτρωγε για να ζαει”», Στοβαίος, Ανθολόγιον III 6, 40-1).

- «Κάποιος μεμφόταν κάποτε το Διογένη για τη φτώχεια του. “Κάκομοιρε, του είπε, ποτέ δεν είδα κανέναν να γίνεται τύραννος από φτώχεια, από πλούτο όμως γίνονται οι πάντες”», (Στοβαίος, Ανθολόγιον IV 33, 26).

- «Καθώς πολλοί πολιτικοί άνδρες και φιλόσοφοι πήγαν να τον συναντήσουν (τον Αλέξανδρο) και να τον συγχαρούν, [ο Αλέξανδρος] έλπιζε πως θα έκανε το ίδιο και ο Διογένης, που ζούσε στην Κόρινθο (ο Διογένης άνοιξη και καλοκαίρι μετακόμιζε κι διέμενε στην Κόρινθο, στο Κράνειο, τοπν υπόλοιπο καιρό παρέμενε στην Αθήνα). Κι επειδή εκείνος ελάχιστη σημασία έδινε στον Αλέξανδρο και προτιμούσε να κάθεται αργός στο Κράνειο, πήγε ο Αλέξανδρος να τον βρει. Ο Διογένης ανακάθισε λιγάκι σαν είδε τόσους πολλούς ανθρώπους να έρχονται και κοίταξε κατά τον Αλέξανδρο. Εκείνος τον αγκάλιασε και τον ρώτησε αν τυχόν χρειαζόταν τίποτα. “Να πας λιγο πιο κει από τον ήλιο”, απάντησε ο Διογένης. Λένε πως ο Αλέξανδρος τόσο πολύ θαύμασε και εξεπλάγη με την περηφάνια και το ανάστημα εκείνου του ανθρώπου που τον αψήφησε έτσι, ώστε καθώς φεύγαν όλοι μαζί από κει, είπε: “Εγώ όμως, αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήμουν Διογένης”», (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 14, 671 d-e).

- «Κάποιο παίνευαν τον Πλάτωνα, και ο Διογένης είπε: “Τι σοβαρό έχει ένας άνθρωπος που, ενώ ασχολείται τόσο καιρό με τη φιλοσοφία, δεν έχει δυσαρεστήσει κανέναν;”», (Πλούταρχος, Περί ηθικής αρετής 12, 452 d-e).

- «Μια φορά ο Πλάτων έδωσε τον εξής ορισμό για τον άνθρωπο: “Είναι ζώο δίποδο δίχως φτερά”. Καθώς ο ρισμός αυτός έγινε δεκτός, [ο Διογένης], αφού ξεπουπούλιασε εντελώς έναν πετεινό, τον έβαλε μέσα στη σχολή [του Πλάτωνα] και είπε: “Αυτός είναι ο άνθρωπος του Πλάτωνα”! Λόγω του γεγονότος αυτού, στον ορισμό προστέθηκε το “με πλατιά νύχια”», Διογένης Λαέρτιος, αυτόθι VI 40.

- «[Ο Διογένης συνήθιζε να κάνει τα πάντα φανερά μπροστά σ’ όλους, και τις δουλειές της Δήμητρας και τις δουλειές της Αφροδίτης (έτρωγε στην αγορά, που θεωρούνταν ντροπή, ουρούσε και αφόδευε, όπως και αυνανιζόταν δημόσια). Και τέτοια επιχειρήματα πρόβαλλε: “Αν το να τρώει κανείς δεν είναι παράλογο, δεν είναι παράλογο και το να τρώει στην αγορά…”. Και καθώς αυνανιζόταν φανερά μπροστά σε όλους, “Μακάρι”, έλεγε “να μπορούσε κανείς να σταματήσει και την πείνα του τρίβοντας την κοιλιά του”», (Διογένης Λαέρτιος, αυτόθι VI 69).

- «Διογένης, γιος του τραπεζίτη Ικεσία, από τη Σινώπη. Όταν τον εξόρισαν από την πατρίδα του λόγω του ότι είχε κάνει παραχάραξη του νομίσματος, ήλθε στην Αθήνα, όπου γνώρισε τον κυνικό φιλόσοφο Αντισθένη. Του άρεσε πολύ ο τρόπος ζωής του Αντισθένη κι ασπάστηκε την κυνική φιλοσοφία ξεχνώντας τη μεγάλη περιουσία που είχε», (ΣΟΥΔΑ «Διογένης» 1143).

- «Έτσι και ο Κυνικός Διογένης, όταν του είπε κάποιος : “Οι Σινωπείς αποφάσισαν να σε εξορίσουν από τον Πόντο”, απάντησε: “Κι εγώ αποφάσισα για κείνους να μείνουν στον Πόντο σύρριζα στους γκρεμνούς ενός αφιλόξενου περάσματος”, Πλούταρχος, Περί φυγής 7).

- «Όταν έφτασε στην Αθήνα, [ο Διογένης] πλησίασε τον κυνικό Αντισθένη. Καθώς αυτός τον απέτρεπε, διότι δεν ήθελε κανέναν κοντά του, ο Διογένης έμεινε με το ζόρι κοντά του. Και μια φορά που ο Αντισθένης σήκωσε τη μαγκούρα του, ο Διογένης έσκυψε το κεφάλι του και είπε “Χτύπα, διότι δε θα βρεις ξύλο τόσο σκληρό ώστε να με διώξεις, για όσο καιρό φαίνεσαι να λες ενδιαφέροντα πράγματα”. Από κείνη τη στιγμή έγινε μαθητής του…», (Διογένης Λαέρτιος, αυτόθι VI 21).

- *Διογένης ο Κυνικός, (γεννήθηκε περί το 412/403 και πέθανε περί το 324/321 π.χ.).  Το «κυνικός» προήλθε από το ότι οι κυνικοί φιλόσοφοι ζούσαν μια αυστηρά λιτή ζωή, αυτοό που θα λέγαμε «σκυλίσια ζωή».

(«Διογένης ο κυνικός», εκδ. Εξάντας- Αρχαίοι συγγραφείς).