Στιχοι ….

 

Τα βραδια μονος ατενιζει

μια ζωη που δικη του δε θυμιζει

δεν κλαει κι ας θελει να ξεσπασει

παραμεινει βουβος

 

η σκεψη πισω ταξιδευει

την ψυχη και το σωμα του παιδευει

μα οσα ψεματα κι αν λεει

νιωθει ακομα μισος

 

Σε αδειο κρεβατι καταρρεει

μια φωτια στην καρδια του σιγοκαιει

στιγμες και λαθη των πληγωνουν

απο κρυφο παρελθον

 

κραταει μεσα του δικα του

της ζωης του τα αθωα μυστικα του

δε θελει διπλα του κανεναν

ο κοσμος του ειναι αλλιως

 

μακαρι να βρισκε ανθρωπους

ταξιδευτες στους δικους του ξενους τοπους

μα μοιαζουν ολοι να ‘ναι σαπιοι

κι εκεινος ξενος τρελος

 

Στον πυρετο του μεσα λιωνει

και τις νυχτες η οργη του δυναμωνει

σιωπηλος μες στη μεθη του λυτρωνει

μοναξια και πληγες

http://logosendrasei.blogspot.com/2011/05/blog-post_08.html
Share this:mysatelite