Απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα έρευνας που έγινε για λογαριασμό του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ σχετικά με την μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων και το γεγονός οφείλεται – όπως επισημαίνεται – στη μόλυνση του περιβάλλοντος, αλλά και στην υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης.Οι νεότεροι άνδρες, γύρω στα 30 και πιο κάτω, παράγουν πλέον μόνο το ένα τέταρτο της ποσότητας των σπερματοζωαρίων όσων γεννήθηκαν πριν το 1970.
Οι παθήσεις του ανδρικού γεννητικού συστήματος αναδεικνύονται σε σύγχρονη «μάστιγα», οι οποίες πλήττουν σήμερα ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ανδρών, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Η στυτική δυσλειτουργία, η υπογονιμότητα και ο καρκίνος του προστάτη είναι προβλήματα που ταλαιπωρούν τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλο ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, στην Ελλάδα σήμερα εκτιμάται ότι η στυτική δυσλειτουργία πλήττει περίπου το 50% των ανδρών άνω των 40 ετών και απασχολεί έναν στους δέκα άντρες κάθε ηλικίας. Επιπλέον, περίπου στις μισές των περιπτώσεων υπογονιμότητας υπαίτιος είναι ο άνδρας. Αν ληφθεί, μάλιστα, υπόψη ότι περίπου το 15-20% των ζευγαριών σήμερα αντιμετωπίζουν προβλήματα τεκνοποίησης, προκύπτει ότι το 7.5-10% των ανδρών αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν πρόβλημα γονιμότητας.
Πεντακόσιες πενήντα χημικές ουσίες απειλούν την ανδρική γονιμότητα. Και είναι πανταχού παρούσες, από τη μοκέτα που πατάμε μέχρι το φαγητό που τρώμε. Έρευνες δείχνουν πως η μόλυνση από προϊόντα βιομηχανικής προέλευσης είναι για το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα ένας εχθρός πιο επικίνδυνος από την ηλικία, το στρες, το κάπνισμα, το αλκοόλ, ακόμα και τα ναρκωτικά.
Στην Ισπανία, έρευνα έδειξε ότι σχεδόν 6 στους 10 νεαρούς έχουν σπέρμα που υπολείπεται σε ποιότητα των προδιαγραφών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Παγκοσμίως, ο αριθμός και η ποιότητα των σπερματοζωαρίων έχουν μειωθεί στους άνδρες κατά 50% σε σχέση με το 1950.
Σαν γυναικείες ορμόνεςΤο θέμα της μείωσης της ανδρικής γονιμότητας έχει προσλάβει πλέον μεγάλες διαστάσεις. Στο Παρίσι αρχίζει σήμερα συνέδριο με θέμα «Χημικό περιβάλλον, αναπαραγωγή και ανάπτυξη του παιδιού», οργανωμένο από το υπουργείο Οικολογίας και Υγείας σε συνεργασία με μεγάλα ερευνητικά ινστιτούτα.
Στο στόχαστρο θα βρεθούν οι φθαλάτες και η δισφαινόλη-Α (ΒΡΑ), ουσίες οι οποίες χρησιμεύουν για να μαλακώνει το πλαστικό και είναι πανταχού παρούσες στην καθημερινότητά μας. Λειτουργούν σαν γυναικείες ορμόνες και διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα.
«Το αποτέλεσμα είναι η εκθήλυνση», εξηγεί ο καθηγητής Μπερνάρ Ζεγκού, πρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (ΙΝSΕRΜ). «Και δεν αφορά μόνο το άτομο που εκτίθεται στις ουσίες αυτές, αλλά και την επόμενη γενιά». Επί δεκαετίες, προσθέτει ο καθηγητής, τα κράτη επέτρεπαν να κυκλοφορούν στην αγορά προϊόντα που δεν είχαν εξακριβώσει ότι ήταν αβλαβή.
Το ντοκιμαντέρ
«Αρσενικά σε κίνδυνο» είναι ο τίτλος ενός βραβευμένου ντοκιμαντέρ των Σιλβί Γκιλμάν και Τιερί ντε Λεστράντ με θέμα την ανδρική στειρότητα, που θα μεταδοθεί σήμερα στις 22.00 (ώρα Ελλάδας) από το γαλλογερμανικό τηλεοπτικό κανάλι ΑRΤΕ.
Βασίζεται σε επιστημονικές έρευνες που έγιναν τα τελευταία 15 χρόνια κυρίως στη Δανία και τις ΗΠΑ και δείχνει ότι το ενδοκρινικό μας σύστημα έχει παγιδευτεί από χημικά μόρια. Η παρατήρηση του ζωικού κόσμου το επιβεβαιώνει. Αρσενικοί βάτραχοι που εκτίθενται σε φυτοφάρμακα γίνονται ερμαφρόδιτοι, η τεστοστερόνη μειώνεται στους αλιγάτορες, πληθυσμοί ψαριών στους ποταμούς και τις εκβολές τους αποτελούνται όλο και περισσότερο μόνο από θηλυκά.
Η συνωμοτική διάσταση του προβλήματοςΠαγκόσμια, έχει βρεθεί πως μειώνεται η ποσότητα και η ποιότητα των σπερματοζωαρίων στο ανδρικό σπέρμα και, κατά συνέπεια, και η συνολική γονιμότητα του ανθρώπινου είδους. Κοινή παράμετρος φαίνεται να είναι οι διαταραχές της ορμόνης που χαρακτηρίζει το ανδρικό φύλλο, της τεστοστερόνης, λόγω της επίδρασης μιας σειράς παραγόντων που δρουν ως ορμονικοί τροποποιητές και βρίσκονται σχεδόν παντού γύρω μας. Αν, όμως, αναλογιστείς κανείς ότι σχεδόν ο ένας στους δύο άνδρες «πλήττεται» από αυτές, τότε πρέπει να μιλάμε για μία «επιδημία» που πλήττει το ανδρικό φύλο.
Και εδώ αρχίζουν να δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα: Γιατί το όλο θέμα αντιμετωπίζεται στη βάση διαφορετικών προβλημάτων και όχι ενός ενιαίου προβλήματος υγείας; Γιατί προσεγγίζεται στη βάση του μεμονωμένου ατομικού προβλήματος – πολλών, έστω ανδρών - και όχι μιας επιδημίας; Γιατί δεν αντιμετωπίζεται με την ένταση και την έκταση που έχουμε δει να γίνεται στις περιπτώσεις άλλων επιδημιών, όπως π.χ. της γρίπης των πτηνών; Γιατί εξακολουθούν να κυκλοφορούν προϊόντα που αποδεδειγμένα επηρεάζουν τόσο την ικανότητα στύσης, όσο και την ανδρική γονιμότητα;
Μήπως το όλο θέμα σχετίζεται με τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας, που μιλάνε για οργανωμένα σχέδια παρέμβασης στην ψυχολογία των ανθρώπων, καθώς είναι γνωστό ότι ένας άνδρας με στυτική δυσλειτουργία είναι λιγότερο ενεργητικός και διεκδικητικός και στις υπόλοιπες πλευρές της ζωής του; Μήπως το όλο θέμα σχετίζεται με άλλες θεωρίες που μιλάνε για οργανωμένα σχέδια αποδόμησης τόσο της οικογένειας, όσο και της δομής των ανθρώπινων σχέσεων γενικότερα, με στόχο τη μεταμόρφωση και τον εγκλωβισμό των ανθρώπων σε μια οργουελιανή κοινωνία; Μήπως, τελικά το όλο θέμα σχετίζεται με τις θεωρίες που μιλάνε γιο οργανωμένα σχέδια ελέγχου του αριθμού των ανθρώπων που ζουν σήμερα στον πλανήτη και για στοχευμένη προσπάθεια ελάττωσής τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου