"Του ανέμου και της νύχτας"

Φυσάει ...
ένας άνεμος που αψηφά το σκοτάδι
σκορπάει τους δαίμονες από το στερέωμα του ουρανού ...
παίρνει μακρυά τη σκόνη της μνήμης
ταξίδι σε λόγια ...
κύμματα και ήχοι μετράνε σκιές - αστροχτισμένα όνειρα ...
όλες οι αλήθειες κυκλωμένες σ'ένα φεγγάρι, ισορροπούν στη θάλασσα
με της άγνοιας τα άλλοθι ή του Ιούδα ...
Μια σχεδόν ερώτηση ...κάτι σαν απάντηση ...
μαχαίρι που σχίζει στα δύο τη σιωπή ...

Ένα πρωϊνό που ξημέρωσε σούρουπο από την ανάποδη,
με μιαν απόχρωση θύμησης γαλακτερού γαλάζιου
Είμαι πολύ κουρασμένη για να μην είσαι εδώ
Πολύ μπερδεμένη από το ανάποδο ξημέρωμα
που έφερε τα αλλόκοτα πλάσματα της νύχτας μου, στην μέρα
Φοράνε ρούχα παρδαλά, μπαλόνια και ζαχαρωτά κρατάνε,
ξεκουφαινουν απ'τη φασαρία, κλέβουν ομπρέλες, κάνουν ψίχουλα,
ζωγραφιές στους τοίχους,πατημασιές στο ταβάνι,
τρομάζουν την ψυχή μου μ'αλλοκοτες γκριμάτσες...
Παράξενη πραγματικότητα, ανάποδη αποκάλυψη της απουσίας
Δεν υπάρχει το βλέμμα σου ν' αδράξει το δικό μου από τη νύχτα
Δεν υπάρχει το σώμα σου να γίνει φράγμα στους εφιάλτες της μέρας
Κι εγώ συνηθίζω τους αλλόκοτους κλόουν, γελάω με τις γκριμάτσες τους
Αστείοι δεν είναι οι ενήλικοι φόβοι μου?
Θα αρχίσω να παίζω μαζί τους,να γελάω με τα παιχνίδια τους
Λες να τους ξορκίσω?

 "Του ανέμου και της νύχτας"
Από τη χρήστη: ΑΝΚΑ