Αριθμ. Απόφ. 24/2006 (Ε' Τμ. Α.Π.)
Περίληψη
Έκδοση ακάλυπτης επιταγής - Έγκληση - Υπέρβαση εξουσίας - Αναίρεση -. Δικαιούχος για την υποβολή έγκλησης για το έγκλημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής μπορεί να είναι μόνο ο τελευταίος κομιστής της επιταγής που δεν πληρώθηκε και όχι οποιοσδήποτε άλλος που έγινε κομιστής της εξ' αναγωγής, αφού προηγουμένως την εξόφλησε, διότι η περιουσιακή βλάβη του τελευταίου δεν είναι απότοκη του παραπάνω εγκλήματος, αλλά της εξ' αναγωγής ευθύνης του. Αναιρείται λόγω υπέρβασης εξουσίας η προσβαλλόμενη απόφαση που καταδίκασε τον αναιρεσείοντα για έκδοση ακάλυπτης επιταγής, ενώ έπρεπε να κηρύξει απαράδεκτη την ποινική δίωξη, αφού την έγκληση υπέβαλε o ως εξ' αναγωγής κομιστής της επιταγής, την οποία στη συνέχεια μεταβίβασε με οπισθογράφηση στην Τράπεζα Κύπρου και όχι η τελευταία, η οποία ήταν και η δικαιούχος υποβολής της έγκλησης ως τελευταία κομίστρια της επίδικης επιταγής.
Κείμενο Απόφασης
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Βαρδαβάκη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, Γεώργιο Ναυπλιώτη, Δημητριο Κιτρίδη-Εισηγητή, Αθανάσιο Μπρίλλη και Φώτιο Καϋμενάκη, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Δεκεμβρίου 2005, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Κ. Α. του Α., κατοίκου Ν. Λιοσίων, Αττικής, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Αγαπητό, για αναίρεση της ΒΤ5947/2005 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Οκτωβρίου αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1897/2005. Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Επειδή από τις διατάξεις του άρθρου 79 του ν.5960/1933 «περί επιταγής», όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν.δ. 1325/1972 και συμπληρώθηκε με το άρθρο 4 παρ.1 περ. α' του ν.2408/1996, προκύπτει, ότι δικαιούχος προς υποβολή εγκλήσεως για έκδοση ακάλυπτης επιταγής μπορεί να είναι μόνο ο τελευταίος κομιστής της επιταγής που δεν πληρώθηκε, όταν εμφανίσθηκε η επιταγή στον πληρωτή και όχι οποιοσδήποτε άλλος που έγινε κομιστής της επιταγής εξ αναγωγής, καθόσον ο χρόνος τελέσεως του εγκλήματος είναι εκείνος της εμφανίσεως της επιταγής και η έγκληση χορηγείται στον παθόντα κομιστή που την εμφανίζει και διαπιστώνεται η αδυναμία ικανοποιήσεώς του, λόγω της ελλείψεως διαθέσιμων κεφαλαίων του εκδότη. Η λύση αυτή συμπορεύεται με τη γενική διάταξη του άρθρου 118 παρ.1 του ΠΚ που ορίζει ότι το δικαίωμα της εγκλήσεως ανήκει στον αμέσως παθόντα από την αξιόποινη πράξη, αν ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά με ειδική διάταξη. 'Ετσι στο εν λόγω έγκλημα αμέσως ζημιωθείς, που δικαιούται και αποζημίωση κατά το άρθρο 914 ΑΚ, είναι μόνο ο κομιστής της επιταγής κατά το χρόνο εμφανίσεώς της και βεβαιώσεως της μη πληρωμής της, ενώ από τη διάταξη του άρθρου 79 παρ.5 του ν.5960/1933, που συμπληρώθηκε με το άρθρο 4 παρ.1 περ. α' του ν.2408/1996, δεν προκύπτει σαφής βούληση του νομοθέτη να επεκτείνει το δικαίωμα εγκλήσεως και στον εξ αναγωγής υπόχρεο προς πληρωμή, ο οποίος έγινε κομιστής της επιταγής, αφού προηγουμένως την εξόφλησε. Και ναι μεν η περιουσιακή βλάβη του τελευταίου (από την εξόφληση της επιταγής) ανάγεται αιτιοκρατικά στην έλλειψη κεφαλαίων για την κάλυψη της επιταγής, όμως δεν είναι απότοκη, κατά πρόσφορη αιτιώδη συνάφεια, του παραπάνω εγκλήματος, αλλά της εξ αναγωγής ευθύνης του, η οποία προβλέπεται ειδικά στο νόμο (Ολ.ΑΠ 30/2003). Εξάλλου κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Η του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως κατά αποφάσεως αποτελεί και η υπέρβαση εξουσίας, η οποία υπάρχει όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος. Τέτοια δικαιοδοσία ασκεί το δικαστήριο και όταν καταδικάζει για έγκλημα, για το οποίο δεν υποβλήθηκε νομότυπα η απαιτούμενη έγκληση. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται για την έρευνα της βασιμότητας του λόγου της αναιρέσεως, ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων εξεδωσε στον Πειραιά στις 15-1-1998 την υπ' αριθμ. 9146797-8 τραπεζική επιταγή, σε διαταγή του Δημητρίου Ζώη, πληρωτέα από την τράπεζα EUROBANK, ποσού 1.500.000 δραχμών. Ο παραπάνω λήπτης της επιταγής μεταβίβασε αυτήν με οπισθογράφηση προς την τράπεζα Κύπρου, η οποία ως νόμιμη κομίστρια την εμφάνισε στις 15-1-1998 προς πληρωμή στην παραπάνω πληρώτρια τράπεζα, αλλά δεν πληρώθηκε, γιατί δεν υπήρχαν στην τελευταία αντίστοιχα διαθέσιμα κεφάλαια. Μετά ταύτα ο Δημήτρης Ζώης, ως εξ αναγωγής κομιστής της εν λόγω επιταγής υπέβαλε κατά του κατηγορουμένου την από 14-4-1998 έγκληση, με βάση την οποία ασκήθηκε κατ εκείνου ποινική δίωξη για παράβαση του άρθρου 79 του ν.5960/1933. Δικαίωμα όμως υποβολής εγκλήσεως είχε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, μόνο η Τράπεζα Κύπρου, ως κομίστρια εξ οπισθογραφήσεως κατά το χρόνο εμφανίσεως και μη πληρωμής της επίμαχης επιταγής και εντεύθεν ως αμέσως παθούσα από την ως άνω αξιόποινη πράξη. Κατά συνέπεια το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, που με την προσβαλλόμενη απόφασή του δεν κήρυξε απαράδεκτη την ποινική δίωξη που ασκήθηκε κατά του αναιρεσείοντος και καταδίκασε αυτόν σε φυλάκιση 15 μηνών και χρηματική ποινή 1500 ευρώ, για παράβαση του άρθρου 79 παρ.1 του ν.5960/1933, υπερέβη την εξουσία του, καθόσον άσκησε δικαιοδοσία που δεν του παρέχεται από το νόμο. 'Ετσι κατέστησε την προσβαλλόμενη απόφασή του αναιρετέα, κατά τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Η' περ. δ' του ΚΠΔ βάσιμο περί τούτου λόγο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως. Στη συνέχεια πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η ασκηθείσα κατά του κατηγορουμένου ποινική δίωξη για παράβαση του άρθρου 79 παρ.1 του .5960/1933, σύμφωνα με το άρθρο 517 παρ.2 του ΚΠΔ.
Για τους λόγους αυτούς Αναιρεί την υπ'αριθμ. ΒΤ 5947/2005 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς. Και Κηρύσσει απαράδεκτη την ασκηθείσα κατά του Κ. Α. του Α. ποινική δίωξη για παράβαση του άρθρου 79 παρ.1 του ν.5960/1933, πράξη που φέρεται ως απ'αυτόν τελεσθείσα στον Πειραιά στις 15-1-1998 σε βάρος του Δ. Ζ.. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Δεκεμβρίου 2005. Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 4 Ιανουαρίου 2006.
http://www.taxheaven.gr/laws/circular/index/circular/7932
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου