Αθήνα 06/10/2010
Προς:
Αξιότιμο Υπουργό.
Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
κ. Χαράλαμπο Καστανίδη.
Αξιότιμο Υπουργό.
Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
κ. Χαράλαμπο Καστανίδη.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ.
Με όλο το σεβασμό στους θεσμούς και το έργο που επιτελείτε, η Μ.Κ.Ο «ΠΑΤΡΟΤΗΣ», θεωρεί υποχρέωση της να σας ενημερώσει, για το μείζων κοινωνικό πρόβλημα που έχει προκύψει, καλλιεργηθεί, προαχθεί και αναδειχτεί την τελευταία 25ετία. Αναφερόμαστε στην ανήλικη παραβατικότητα από γόνους διαλυμένων οικογενειών, η οποία είναι αποτέλεσμα ενδοοικογενιακής βίας. Kαι αποτελεί πλέον, όχι μόνο κατά την άποψή μας, αλλά κατά γενική ομολογία από όλους τους λογικούς και σώφρονες ανθρώπους, τον ύπ’ αριθμό ένα κίνδυνο του τελευταίου σταδίου διάλυσης, του κοινωνικού και οικογενειακού ιστού της χώρας μας.
Με όλο το σεβασμό στους θεσμούς και το έργο που επιτελείτε, η Μ.Κ.Ο «ΠΑΤΡΟΤΗΣ», θεωρεί υποχρέωση της να σας ενημερώσει, για το μείζων κοινωνικό πρόβλημα που έχει προκύψει, καλλιεργηθεί, προαχθεί και αναδειχτεί την τελευταία 25ετία. Αναφερόμαστε στην ανήλικη παραβατικότητα από γόνους διαλυμένων οικογενειών, η οποία είναι αποτέλεσμα ενδοοικογενιακής βίας. Kαι αποτελεί πλέον, όχι μόνο κατά την άποψή μας, αλλά κατά γενική ομολογία από όλους τους λογικούς και σώφρονες ανθρώπους, τον ύπ’ αριθμό ένα κίνδυνο του τελευταίου σταδίου διάλυσης, του κοινωνικού και οικογενειακού ιστού της χώρας μας.
Μετά από 3ετή έρευνα και μελέτη που πραγματοποιήσαμε, συλλέγοντας στοιχεία απ’ όλο τον Ελλαδικό χώρο, καθώς και αποδείξεις από την 15χρόνη εμπειρία πολλών μελών του συλλόγου μας, καταλήξαμε στο παρακάτω οδυνηρό συμπέρασμα:
Όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, από δραματικά γεγονότα, που έχουν σχέση με την κοινωνική συμπεριφορά των παιδιών, χωρισμένων και διαλυμένων οικογενειών, κατά μια περίεργη, παράξενη, επικίνδυνη και αδιανόητη λογική, οι Δικαστικοί λειτουργοί σε όλη τη χώρα, ομολογούν ότι παραβιάζουν το Νόμο και το Σύνταγμα, άρθρο 4,§1-2. Αναφέροντας ακόμα και στα πρακτικά των αποφάσεων τους ότι: «η ανάθεση της επιμέλειας του τέκνου στον ένα από τους γονείς, αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων στο λειτουργικό τούτο δικαίωμα τους, το οποίο τίθεται υπό δικαστική ρύθμιση». (Αποφ.394/2009 Μον.Πρωτ.Ορεστιάδας). Και έτσι, με βεβαιωμένη την υποτιθέμενη βιοκοινωνική ανικανότητα του 99% των πατέρων, που επιβάλλεται με δικαστική απόφαση (απ.39155/2009 Μον.Πρωτ.Θεσσαλονίκης και όχι μόνο) οι οποίοι θεωρούνται ικανοί μόνο για να δίνουν διατροφές, σχεδόν σε όλες τις κρινόμενες αγωγές επιμέλειας ανήλικων παιδιών η επιμέλεια δίνεται στις μητέρες!
Πολλές εκ των οποίων δεν είναι μόνο ανίκανες, αλλά και επικίνδυνες ως άνθρωποι. Όταν παρεμποδίζουν, με οποιοδήποτε τρόπο ή δεν επιτρέπουν την επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα και την οικογένεια του, δημιουργώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στη ψυχική ισορροπία των ανηλίκων. (Υπάρχουν δε ακόμα πιο ακραίες περιπτώσεις διαφθοράς και εκμαυλισμού παιδιών από «μητέρες», σε συνεργασία με παιδοψυχιατρικά κέντρα. Τα στοιχεία είναι στη διάθεση σας).
Δεν εξετάζεται καν η ικανότητα και καταλληλότητά τους, που απαιτείται για την ψυχοσωματική ανάπτυξη των ανήλικων, που τουλάχιστον κατά τη νηπιακή και παιδική ηλικία, θα πρέπει να νομίζουν ότι ζουν, σ’ ένα κόσμο όμορφο, ηθικό κι’ αγγελικά πλασμένο.
Πολλές εκ των οποίων δεν είναι μόνο ανίκανες, αλλά και επικίνδυνες ως άνθρωποι. Όταν παρεμποδίζουν, με οποιοδήποτε τρόπο ή δεν επιτρέπουν την επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα και την οικογένεια του, δημιουργώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στη ψυχική ισορροπία των ανηλίκων. (Υπάρχουν δε ακόμα πιο ακραίες περιπτώσεις διαφθοράς και εκμαυλισμού παιδιών από «μητέρες», σε συνεργασία με παιδοψυχιατρικά κέντρα. Τα στοιχεία είναι στη διάθεση σας).
Δεν εξετάζεται καν η ικανότητα και καταλληλότητά τους, που απαιτείται για την ψυχοσωματική ανάπτυξη των ανήλικων, που τουλάχιστον κατά τη νηπιακή και παιδική ηλικία, θα πρέπει να νομίζουν ότι ζουν, σ’ ένα κόσμο όμορφο, ηθικό κι’ αγγελικά πλασμένο.
Και αντ’ αυτού, με τη γνωστή Πανελλαδική Δικαστική απόφαση επικοινωνίας πατέρα-παιδιών, που θεωρείται και η καλύτερη, δηλαδή: «κάθε Τετάρτη, κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, λίγες ημέρες τα Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι», που μετατρέπει τα παιδιά σε “μεταφερόμενο πακέτο”, αντί “φορέα δικαιωμάτων” όπως τους αξίζει και όπως αναφέρει η Διεθνής Σύμβαση για τα Θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού Ν.2101/1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92) κλείνει η υπόθεση. (Η οποία όμως είναι χειρότερη ακόμα και από την επικοινωνία που δικαιούνται οι κατάδικοι και οι κρατούμενοι των Σωφρονιστικών Καταστημάτων. Άρθρο: 51-52-53-54, στο έβδομο κεφάλαιο, για την “Επικοινωνία με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον”, του Σωφρονιστικού Κώδικα. Ν.2776/1999 ΦΕΚ 291/Α/24-12-1999 και Άρθρο: 21, ΥΑ Αποφ. 58819/7.4.2003 ΦΕΚ Β463 2003).
Σε αντίθεση φυσικά, με τα όσα αναφέρουν στα επιστημονικά συγγράμματα τους παγκοσμίως, επιφανείς ψυχίατροι, ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι, (Dr Sigmund Freud, Dr Horst Petri, Dr John Gray, Dr Linda Papadopoulos, Dr Susan Scoyoc κ.α) λέγοντας ότι: «για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών, είναι απαραίτητη η συνεχής επαφή των παιδιών και με τους δύο γονείς», δηλ. κοινή επιμέλεια. Έτσι ξεκινά και το πρώτο στάδιο της καταστροφής τους.
Κύριε Υπουργέ.
Στα πρωτοδικεία όλης της χώρας κάθε χρόνο, εκδικάζονται χιλιάδες υποθέσεις που αφορούν, «αυτοδικία και παραβίαση δικαστικής απόφασης», με κατηγορούμενες «μητέρες», οι οποίες, αρνούνται την όποια επικοινωνία των παιδιών, με τον πατέρα τους και την οικογένεια του. Ισχυριζόμενες ότι: Τα παιδιά δεν θέλουν να δουν το πατέρα τους ή ακόμα και ότι είναι επικίνδυνος! Είναι απορίας άξιο αλλά και ψυχιατρικής έρευνας, πώς σε όλη την Ελληνική επικράτεια μετά των χωρισμό των γονέων, τα περισσότερα ανήλικα παιδιά, ειδικά νηπιακής ηλικίας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που έχει πλέον την επιμέλεια η μητέρα, δεν θέλει δήθεν να δει τον πατέρα του! Γιατί άραγε;
Οι περισσότερες απ’ τις υποθέσεις αυτές, μετά από μήνυση του πατέρα, έπειτα και από την προτροπή Δικαστικών, Εισαγγελικών και Αστυνομικών αρχών (έχει καθιερωθεί ο όρος στους διαδρόμους των δικαστηρίων ως «το χρηματιστήριο των μηνύσεων» διότι είναι αστείρευτη πηγή τεραστίων εσόδων για κάποιες ομάδες και αιμορραγία οικονομική για τους πατέρες και τις οικογένειές τους, ίσως για το λόγο αυτό, παραμένει η λύση του προβλήματος σε εκκρεμότητα) με τη γνωστή τακτική των αναβολών που ακολουθείται, «μπορεί να εκδικαστούν από δύο ως και πέντε χρόνια» (πρωτοδικείο – εφετείο) και έχει σαν αποτέλεσμα η σχέση πατέρα–παιδιών να τραυματίζεται ανεπανόρθωτα, ταυτόχρονα με την πλύση εγκεφάλου που τους γίνεται (ακόμα και από έγκυρα υποτίθεται παιδο-ψυχιατρικά κέντρα) χωρίς τη παρουσία του πατέρα, χωρίς τεχνικό σύμβουλο απ’ τη πλευρά του πατέρα, χωρίς συνήγορο υπεράσπισης για τα παιδιά (αφού δεν το προβλέπει ο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας) και εις βάρος τελικά του πατέρα, επέρχεται ο όλεθρος, με την πλήρη αποξένωση του.
Αυτό όμως έχει σαν επακόλουθο την προβληματική ανάπτυξη των παιδιών. Έτσι στην εφηβεία παρατηρούνται όπως μας λένε ειδικοί (μέσω των ΜΜΕ) δάσκαλοι, καθηγητές, κοινωνιολόγοι, παιδοψυχολόγοι, ψυχίατροι, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, αλλά και πολιτικοί, παραβατικές πράξεις και ενέργειες πολλών ανηλίκων (ναρκωτικά, ληστείες, πορνεία, βιαιότητες στις διαδηλώσεις με εγκληματικές ενέργειες και θύματα αθώους πολίτες, ακόμα και δολοφονίες για λίγα Ευρώ) με πρωταγωνιστές τα παιδιά, των χωρισμένων και διαλυμένων οικογενειών.
Οι πατέρες σε αυτή την «επιτυχία» δεν έχουν καμία συμμετοχή. Ας αναζητηθούν οι υπεύθυνοι για να τους απονείμουν τα εύσημα και αυτοί, δεν είναι άλλοι, από τους ασκούντες την επιμέλεια (με καταστροφική παιδαγωγική καθοδήγηση) με δικαστική απόφαση (διαταγή) επί 18ετία, με την ανοχή και την αδιαφορία της πολιτείας.
Ενδεικτικά σας γνωστοποιούμε, επιβεβαίωση του υπουργείου Δικαιοσύνης της προηγούμενης κυβέρνησης, όπου αναφερόταν ότι ήδη στον Ελλαδικό χώρο υπάρχουν 120.000 παιδιά εκτός γάμου!!! (ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ«Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις» 09-10-2008) Καθώς επίσης και στον ημερήσιο τύπο 5/2/2006 αναφερόταν ότι: «Όπως καταγράφεται από τα στοιχεία της ΕΣΥΕ του 2001, στην Ελλάδα υπάρχουν 391.177 μονογονεϊκές οικογένειες, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία στηρίζεται στη μητέρα. (Ποσοστό άνω του 90%). Πρόκειται για οικογένειες που προέκυψαν είτε από διαζύγιο, είτε από χηρεία, είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη» και είναι συνεχώς με αυξανόμενο ρυθμό. Σήμερα, το 2010 άραγε, πόσες χιλιάδες οικογένειες θα έχουν προστεθεί ακόμα; Η UNICEF το 2006 υπολόγισε ότι κάθε χρόνο 45.000 παιδιά στην Ελλάδα πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Γνωρίζουμε, ότι πρωτίστως σας απασχολεί η οικονομική κρίση και η σωτηρία της Χώρας. Αλλά εμείς υποχρεούμεθα να σας ενημερώσουμε και για τις άλλες πτυχές της κρίσης. Όπως είναι γνωστό, τα οικονομικά προβλήματα μέσα στην οικογένεια, είναι η σημαντικότερη αιτία διαζυγίων και είναι κοινώς αποδεκτό ότι η κρίση, θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στον οικογενειακό ιστό (με αύξηση των διαζυγίων και των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας) με θύματα και πάλι τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών, όχι μόνο στις υπάρχουσες, αλλά και στις υπό διάλυση που θα προκύψουν.
Κύριε υπουργέ
Στις 18/10/2009, στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή, μεταξύ όλων των άλλων, αναφέρατε ότι επιθυμείτε και επιδιώκετε την αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων και ότι θα πρέπει να ενισχύσουμε τους θεσμούς εξωδικαστικού συμβιβασμού, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, διότι μία από τις βασικές αρχές που μπορεί να διευκολύνει την ταχεία απονομή της δικαιοσύνης, είναι η διαμόρφωση αξιόπιστων θεσμών εξωδικαστικού συμβιβασμού.
Συμφωνούμε απόλυτα με την επιθυμία σας. Επειδή όμως ο θεσμός του Οικογενειακού Δικαστηρίου, πλαισιωμένου επικουρικά από Κοινωνικές Υπηρεσίες, που θα διευκόλυνε τον οποιοδήποτε συμβιβασμό σε υποθέσεις διαζυγίων και επιμέλειας ανηλίκων παιδιών, αν και υπάρχει ακόμα στα χαρτιά και προβλέπεται από τα άρθρα 48~52 του Ν.2447/96 (ΦΕΚ.278/τ.Α’/30.12.1996) αναφέροντας ότι: «Για την έναρξη της ισχύος των άρθρων 49 έως 52 του Ν.2447/1996, απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, έπειτα από πρόταση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Υγείας και Πρόνοιας και Οικονομικών, για την ίδρυση και λειτουργία Κοινωνικών Υπηρεσιών που επικουρούν εν γένει το έργο του Οικογενειακού Δικαστηρίου, στις έδρες των πρωτοδικείων όλης της χώρας, που λειτουργεί ως αυτοτελής και αποκεντρωμένη υπηρεσία, υπό την εποπτεία των Υπουργών Δικαιοσύνης και Υγείας και Πρόνοιας». Ο νόμος λοιπόν υπάρχει, αλλά είναι ανενεργός εδώ και μια 15ετία, επειδή δεν έχουν εκδοθεί τα προεδρικά διατάγματα αφού ουδέποτε προτάθηκαν από τα συναρμόδια υπουργεία! Πιστεύουμε ότι και την επόμενη τριετία, δεν θα είναι εφικτό ένα τέτοιο μέτρο, αφού εκτός όλων των άλλων, απαιτείται η θέσπιση εξειδικευμένης εκπαίδευσης και επιμόρφωσης σε θέματα θυματοποίησης ανήλικων, από τους κ.κ. δικαστές, καθώς επίσης και η επιστημονική κατάρτισή τους από εκπαιδευτικά προγράμματα, όπως η παρακολούθηση ειδικών μαθημάτων παιδοψυχολογίας τουλάχιστον μιας διετίας, έτσι ώστε να αποκτήσουν την επαρκή γνώση και εμπειρία στο σύγχρονο οικογενειακό δίκαιο και τα κελεύσματα της εποχής, που απαιτεί η κοινωνία, καθώς επίσης, εξειδικευμένη εκπαίδευση και στους υποστηρικτικούς μηχανισμούς των κοινωνικών υπηρεσιών, που πρέπει να έχει ένα οικογενειακό δικαστήριο.
Στις 05/07/2010, στη συζήτηση του νομοσχεδίου “Βελτιώσεις της ποινικής νομοθεσίας για τους ανήλικους δράστες. Πρόληψη και αντιμετώπιση της θυματοποίησης και της εγκληματικότητας των ανηλίκων”, μεταξύ όλων των άλλων, αναφέρατε στη βουλή ότι: «Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, «η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να χάσει κανένα παιδί της». Ήταν η πολύ ωραία διατύπωση της συναδέλφου κυρίας Μερεντίτη. Θα δώσω συνέχεια σ’ αυτήν τη διατύπωση με μια παρότρυνση: Ας υιοθετήσουμε όλοι τη θεμελιώδη αρχή ότι δεν υπάρχουν χαραμισμένες ζωές».
Επειδή η Μ.Κ.Ο “ΠΑΤΡΟΤΗΣ” υιοθετεί την θεμελιώδη αρχή: «ότι δεν υπάρχουν χαραμισμένες ζωές» και πρωτίστως μας ενδιαφέρει η σωτηρία των παιδιών μας «εδώ και τώρα» όπως έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και όχι «τα παιδιά των παιδιών μας», για τους λόγους αυτούς:
Η Μ.Κ.Ο. “ΠΑΤΡΟΤΗΣ" σας προτείνει, μια απλή, λογική και αυτονόητη πρόταση, η οποία προέρχεται από προσωπικές εμπειρίες, με ανοιχτές τις πληγές, συναισθηματικές, οικονομικές, ηθικές, εμάς, των παιδιών μας και των οικογενειών μας. Πληγές που ανοίγονται πρόωρα στη ζωή των παιδιών μας, διότι συνθλίβονται ανάμεσα στη χαμένη αθωότητα, στην ακύρωση των παιδικών ονείρων ή στη βίωση σκληρών, ανελέητων οικογενειακών και κοινωνικών όρων. Εάν θα χάσουμε τα παιδιά μας, εάν θα επιτρέψουμε να χαθούν ζωές έχει σχέση με τη δική σας απόφαση.
Με μια απόφασή σας, για την οποία θα αισθάνεστε υπερήφανος και θα είστε ικανοποιημένος που επεμβαίνετε, όχι στη ρίζα του προβλήματος, αλλά έστω και μερικώς, δίνοντας προοδευτική ώθηση στην αντιμετώπιση των ανήλικων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, στα πλαίσια μιας γενικευμένης πολιτικής που δεν είναι αρμοδιότητα μόνο του Υπουργού Δικαιοσύνης. Εκτός του ότι θα γραφτείτε με χρυσά γράμματα, ως ο υπουργός που έσπασε τον παραλογισμό ενός επικίνδυνου και φθοροποιού κατεστημένου, αναγνωρίζοντας την κοινωνική διάσταση του προβλήματος και επεμβαίνει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αιτίων με τρόπο πολύπλευρο και θεσμικά ολοκληρωμένο, είναι βέβαιο, ότι θα σώσετε και χιλιάδες παιδιά, από την επερχόμενη προδιαγεγραμμένη καταστροφή τους, με την αποδεδειγμένα λανθασμένη και αποτυχημένη έως σήμερα πολιτική που ακολουθείται. Και μιλάμε για νέα παιδιά, μιλάμε για παιδιά που είναι σε κίνδυνο, μιλάμε για παιδιά που αντιμετωπίζουν το φάσμα της θυματοποίησης, αναφερόμαστε στη νέα γενιά Ελληνόπουλων.
Ταυτόχρονα θα επιτευχθεί, όχι μόνο η αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων, αλλά για πρώτη φορά θ’απονεμηθεί η Δικαιοσύνη έγκαιρα και γρήγορα, τιμωρώντας όλους όσους νομίζουν, ότι μπορεί να παίζουν τα επικίνδυνα παιχνίδια τους, εις βάρος των ανήμπορων ν’ αντιδράσουν μικρών ανήλικων παιδιών. Παιδιά που έχουν ζήσει και που ακόμα ζουν σε περιβάλλον που καθ’ έξιν ρέπει προς την παραβατικότητα και που γνωρίζουν την οικογενειακή και κοινωνική σκληρότητα σε συνθήκες ανέχειας.
Ταυτόχρονα θα επιτευχθεί, όχι μόνο η αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων, αλλά για πρώτη φορά θ’απονεμηθεί η Δικαιοσύνη έγκαιρα και γρήγορα, τιμωρώντας όλους όσους νομίζουν, ότι μπορεί να παίζουν τα επικίνδυνα παιχνίδια τους, εις βάρος των ανήμπορων ν’ αντιδράσουν μικρών ανήλικων παιδιών. Παιδιά που έχουν ζήσει και που ακόμα ζουν σε περιβάλλον που καθ’ έξιν ρέπει προς την παραβατικότητα και που γνωρίζουν την οικογενειακή και κοινωνική σκληρότητα σε συνθήκες ανέχειας.
Και δεν νομίζουμε ότι προτείνουμε κάτι παράλογο, ανήθικο ή αντιδημοκρατικό.
Η πρότασή μας είναι:
Ο γονέας που παρεμποδίζει την επικοινωνία των ανήλικων παιδιών, στον άλλο γονέα, ενώ υπάρχει εν ισχύ Δικαστική απόφαση, η οποία καθορίζει ημέρα και ώρα, να διώκεται όχι μόνο με βάση το άρθρο 232Α Π.Κ, αλλά και σε συνάρτηση με τα άρθρα 1520/1532/Α.Κ. Το αδίκημα να είναι ΔΙΑΡΚΕΣ, να επιβάλλεται πρόστιμο, το ελάχιστο 2000 € και ποινή φυλάκισης ενός έτους, με άμεσα εκτελεστή την απόφαση.
Ο γονέας που παρεμποδίζει την επικοινωνία των ανήλικων παιδιών, στον άλλο γονέα, ενώ υπάρχει εν ισχύ Δικαστική απόφαση, η οποία καθορίζει ημέρα και ώρα, να διώκεται όχι μόνο με βάση το άρθρο 232Α Π.Κ, αλλά και σε συνάρτηση με τα άρθρα 1520/1532/Α.Κ. Το αδίκημα να είναι ΔΙΑΡΚΕΣ, να επιβάλλεται πρόστιμο, το ελάχιστο 2000 € και ποινή φυλάκισης ενός έτους, με άμεσα εκτελεστή την απόφαση.
Οι μόνοι φορείς, που μπορεί να αντιδράσουν σ’ αυτή τη τροπολογία, θα είναι μόνο αυτοί που θέλουν να παραβιάζονται οι δικαστικές αποφάσεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και η Διεθνής Σύμβαση για τα Θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού, Ν.2101/1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92) και έχουν οικονομικά ωφέλοι που προέρχονται από τις μακρόχρονες αντιδικίες.
Ο λόγος που εμμένουμε, στο να είναι το αδίκημα ΔΙΑΡΚΕΣ, αποτελεί και την ουσία της πρότασής μας, με τα όσα προαναφέραμε παραπάνω και αυτό γιατί: Η όποια δικαστική απόφαση επικοινωνίας, δεν τηρείται από τον έχοντα την επιμέλεια γονέα, που είναι συνήθως η μητέρα και η όποια χρηματική ποινή ή προσωπική κράτηση για κάθε παραβίαση της απόφασης, δεν εφαρμόζεται ποτέ από κανένα δικαστήριο.
Έτσι απομένει μόνο η ποινική ευθύνη, π.χ: Πηγαίνει ο πατέρας από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο, για να δει τα παιδιά του, δεν υπάρχει κανένας εκεί. Πηγαίνει την επόμενη εβδομάδα, του λένε ότι είναι άρρωστα, πηγαίνει πάλι, αλλά έχουν πάει εκδρομή! Υποβάλλει μήνυση για παραβίαση δικαστικής απόφασης ,περνάει το 24ωρο του αυτόφωρου, η πόρτα ανοίγει και ο έχων την επιμέλεια βγαίνει έξω από το σπίτι χαμογελώντας, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η μήνυση θα εκδικαστεί σε 2-3 χρόνια, με αποτέλεσμα τα παιδιά να έχουν μεγαλώσει και να μη θυμούνται πιθανότατα, ούτε την φυσιογνωμία του πατέρα.
Σε μερικά χρόνια, θα έχουν γίνει και αυτά έφηβοι, νεολαίοι με τα γνωστά ψυχικά και ψυχολογικά προβλήματα, που αναφέρονται με παράπονο δήθεν, από τους ειδικούς στα Μ.Μ.Ε και επιβεβαιώνονται από διεθνείς έρευνες. (Υπουργείο Υγείας & Ανθρώπινων Υπηρεσιών ΗΠΑ κ.α). Καθώς και Ελληνικές έρευνες. (Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού κ.α.). Πληροφορώντας μας ότι:
“Τα παιδιά που μεγάλωσαν σε οικογένειες όπου δεν ήταν παρών ο βιολογικός πατέρας (για λόγους άλλους, εκτός θανάτου) αποτελούν”:
➢ Το 63% των αυτοκτονιών εφήβων.
➢ Το 71% των έγκυων εφήβων.
➢ Το 90% όλων των αστέγων παιδιών και παιδιών που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους.
➢ Το 70% των ανηλίκων στα κρατικά αναμορφωτήρια.
➢ Το 85% όλων των παιδιών με συμπεριφορικές διαταραχές.
➢ Το 80% των βιαστών, που κίνητρο της τέλεσης του εγκλήματος ήταν ο θυμός ενάντια στην κοινωνία.
➢ Το 71% των μαθητών που εγκαταλείπουν το Γυμνάσιο.
➢ Το 75% όλων των εφήβων στα Κέντρα Απεξάρτησης.
➢ Το 85% όλων των εγκλείστων εφήβων στις φυλακές.
➢ Το 71% των έγκυων εφήβων.
➢ Το 90% όλων των αστέγων παιδιών και παιδιών που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους.
➢ Το 70% των ανηλίκων στα κρατικά αναμορφωτήρια.
➢ Το 85% όλων των παιδιών με συμπεριφορικές διαταραχές.
➢ Το 80% των βιαστών, που κίνητρο της τέλεσης του εγκλήματος ήταν ο θυμός ενάντια στην κοινωνία.
➢ Το 71% των μαθητών που εγκαταλείπουν το Γυμνάσιο.
➢ Το 75% όλων των εφήβων στα Κέντρα Απεξάρτησης.
➢ Το 85% όλων των εγκλείστων εφήβων στις φυλακές.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ
Γνωρίζουμε ότι έχετε και τη γνώση και το θάρρος, έτσι ώστε:
Με μια πρωτοβουλία σας, μπορείτε με ευέλικτο και αποτελεσματικό τρόπο να επέμβετε και να εισαγάγετε διάταξη νόμου προκειμένου, να ψηφιστεί τροπολογία που αφορά την πρότασή μας ή οποιοδήποτε άλλο αναγκαίο μέτρο, θεωρείτε ότι είναι ικανό, για την υλοποίηση της παραπάνω πρότασή μας, έτσι ώστε να δώσει την προοδευτική ώθηση στην επίλυση σ’ αυτό το σκέλος του προβλήματος μας.
Έτσι είναι βέβαιο, ότι θα σώσετε χιλιάδες αθώες παιδικές ψυχές, που βρέθηκαν χωρίς να το θέλουν στο επίκεντρο μια δικαστικής διαμάχης, απροστάτευτες μέσα σε μια καταρρέουσα και υπό αμφισβήτηση πλέον από αξίες, Ελληνική κοινωνία. Το γεγονός ότι διαλύεται η συνοχή της οικογένειας, το γεγονός ότι δεν παρέχουν τα σχολεία μας τα αναγκαία παιδαγωγικά πρότυπα, το γεγονός ότι τα Μ.Μ.Ε δεν προωθούν τα ιδανικά κοινωνικά πρότυπα στη νεολαία μας, το γεγονός της έλλειψης του απαραίτητου επιστημονικού δυναμικού, που μπορεί σε κρίσιμους χώρους, να ανιχνεύει τον κίνδυνο που διατρέχουν παιδιά να περάσουν στη σφαίρα της ανήλικης παραβατικότητας, είναι μερικοί από τους σοβαρούς λόγους που εξηγούν την κατάσταση αυτή. Ήδη, η χώρα βρίσκεται υπό οικονομική επιτήρηση, αλλά μπορεί να σωθεί, όταν όμως υπάρξει κοινωνική εξαθλίωση , δεν σώζεται με τίποτα.
Γνωρίζουμε ότι έχετε και τη γνώση και το θάρρος, έτσι ώστε:
Με μια πρωτοβουλία σας, μπορείτε με ευέλικτο και αποτελεσματικό τρόπο να επέμβετε και να εισαγάγετε διάταξη νόμου προκειμένου, να ψηφιστεί τροπολογία που αφορά την πρότασή μας ή οποιοδήποτε άλλο αναγκαίο μέτρο, θεωρείτε ότι είναι ικανό, για την υλοποίηση της παραπάνω πρότασή μας, έτσι ώστε να δώσει την προοδευτική ώθηση στην επίλυση σ’ αυτό το σκέλος του προβλήματος μας.
Έτσι είναι βέβαιο, ότι θα σώσετε χιλιάδες αθώες παιδικές ψυχές, που βρέθηκαν χωρίς να το θέλουν στο επίκεντρο μια δικαστικής διαμάχης, απροστάτευτες μέσα σε μια καταρρέουσα και υπό αμφισβήτηση πλέον από αξίες, Ελληνική κοινωνία. Το γεγονός ότι διαλύεται η συνοχή της οικογένειας, το γεγονός ότι δεν παρέχουν τα σχολεία μας τα αναγκαία παιδαγωγικά πρότυπα, το γεγονός ότι τα Μ.Μ.Ε δεν προωθούν τα ιδανικά κοινωνικά πρότυπα στη νεολαία μας, το γεγονός της έλλειψης του απαραίτητου επιστημονικού δυναμικού, που μπορεί σε κρίσιμους χώρους, να ανιχνεύει τον κίνδυνο που διατρέχουν παιδιά να περάσουν στη σφαίρα της ανήλικης παραβατικότητας, είναι μερικοί από τους σοβαρούς λόγους που εξηγούν την κατάσταση αυτή. Ήδη, η χώρα βρίσκεται υπό οικονομική επιτήρηση, αλλά μπορεί να σωθεί, όταν όμως υπάρξει κοινωνική εξαθλίωση , δεν σώζεται με τίποτα.
Διαφορετικά, τα επόμενα χρόνια, θα δούμε αν και απευχόμαστε, την μεγαλύτερη καταστροφή της νεολαίας μας και κατ’ επέκταση του οικογενειακού και κοινωνικού ιστού, εξ όσων γνώρισε μέχρι σήμερα η νεότερη ΕΛΛΑΔΑ.
«Η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να χάσει κανένα παιδί της».
Ο Αντιπρόεδρος (εισηγητής) Δημήτριος Καλέντης Κοινοποιείται: Στα κόμματα της Βουλής των Ελλήνων. Στον Άρειο Πάγο. Στην Ακαδημία Αθηνών. Στα Μ.M.E. ΚΕΣΑΘΕΑ. | Με τιμή Ο Πρόεδρος Σταύρος Γιακμόγλου |
|---|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου